Katten, in ons huis waren altijd katten. Gewone boerderijkatten in allerlei kleuren, met verschillende karakters en gewoontes. Maar altijd lief en knuffelbaar.
Mijn moeder was echt een kattenmens, mijn zus en ik ook wel. De katten waren vrij om te gaan en staan waar ze wilden. Ons huis was omringd door akkers en weilanden, ook vlakbij het bos. De katten gingen, zeker 's nachts, naar buiten. Soms bleven ze lang weg en na weken kwamen ze terug, mager en hongerig. Blij om ons weer te zien. Helaas kwam en kat soms niet terug, vooral in het jachtseizoen. In die tijd jaagde bijna iedereen in het dorp, ze schoten op alles wat bewoog... Verder hadden onze katten, behalve van de hond van de buren, niets te vrezen. We hebben katten met opmerkelijke gewoontes gehad. Katten die graag koffie dronken bij ons ontbijt, katten die overal mee liepen met ons. Het leukste wat ik me kan herinneren waren de katten die gek waren op chocola. We kregen wel eens van familie uit Zwitserland lekkere chocola. Zelf hadden wij nooit chocola, dus dat was een feest. Maar mijn moeder was heel erg zuinig mee, we kregen allemaal een stukje en de rest werd verstopt. De twee katten hadden er ook van mogen proeven, ze vonden het erg lekker. Mijn zusje en ik zochten overal naar de lekkere chocolade, maar konden niets vinden. De katten konden het wel vinden. Het lag in de linnenkast, ik opende de deur en ja hoor, op de plank onder het linnengoed was de chocolade. Mij zus, de katten en ik, wij namen stiekem een stukje. Natuurlijk ontdekte mijn moeder dit, gaf ons er van langs, en verstopte de chocola opnieuw. En de katten vonden het weer, nu in een lade van de kast. Maar wij durfden er niet meer aan te komen. Zo kregen we nog lange tijd een lekkere stukje chocola, en de katten natuurlijk ook.
Mijn moeder heeft, ook toen alleen was, altijd een kat in huis gehad. Een fijne huisgenoot die veel gezelschap en rust gaf.
Op de foto: Mijn moeder met 3 katten bij ons stukje land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten